خبر

بحران آموزش در روژآوا؛ ۳۴ هزار کودک از تحصیل بازماندەاند

مناطق خودگردان دمکراتیک شمال و شرق سوریه - روژآوا با بحران جدی آموزشی روبرو شده است.

طبق گزارش‌های اخیر، ۳۴ هزار و ۷۰۳ کودک به دلیل حملات نظامی و ناامنی از تحصیل بازمانده‌اند. سمیره حاج علی، ریاست‌مشترک اداره آموزش و پرورش مناطق خودگردان، اعلام کرده که تنها در منطقه شهباء، ۱۴ هزار دانش‌آموز از تحصیل محروم شده‌اند.

پیش از آغاز درگیری‌های اخیر، ۴ هزار و ۱۴۲ مدرسه در مناطق خودگردان دمکراتیک شمال و شرق سوریه - روژآوا فعال بودند که ۸۳۱ هزار و ۸۴۹ دانش‌آموز را تحت پوشش قرار می‌دادند. اما حملات اخیر نیروهای ترکیه و گروه‌های اسلام‌گرای جهادی وابسته به آن، منجر به تعطیلی ۴۱۵ مدرسه شده است. سمیره حاج علی تأکید کرده که این حملات تأثیرات منفی عمیقی بر سیستم آموزشی گذاشته و هزاران دانش‌آموز را از حق تحصیل محروم کرده است.

در واکنش به این بحران، اداره خودگردان مناطق شمال و شرق سوریه - روژآوا اقدام به بازگشایی ۱۵۱ مدرسه برای آوارگان کرده است. این مدارس در مناطقی مانند طبقه (۶۰ مدرسه)، رقه (۷۱ مدرسه) و کانتون جزیره (۲۰ مدرسه) برای ارائه خدمات آموزشی به کودکان آواره آماده شده‌اند. با این حال، افزایش تعداد دانش‌آموزان و کمبود فضای آموزشی، چالش‌های جدیدی را ایجاد کرده است.

سیستم آموزشی در سوریه از زمان آغاز جنگ داخلی در سال ۲۰۱۱ با چالش‌های جدی مواجه شده است. حملات نظامی به مدارس، کمبود منابع آموزشی و مهاجرت معلمان، همگی بر کیفیت آموزش تأثیر منفی گذاشته‌اند. آمارها نشان می‌دهند که تقریباً نیمی از کودکان در سن مدرسه در سوریه از تحصیل محروم هستند.

حملات به مراکز آموزشی نه تنها باعث آسیب‌های جسمی به دانش‌آموزان شده، بلکه تأثیرات روانی عمیقی نیز بر آنها گذاشته است. در بسیاری از مناطق سوریه، برخی از والدین به دلیل نگرانی از حملات بیشتر، از فرستادن فرزندان خود به مدرسه خودداری می‌کنند که این امر منجر به افزایش نرخ ترک تحصیل شده است.

سمیره حاج علی، ضمن محکوم کردن حملات ترکیه، این اقدامات را نقض حقوق کودکان و جنایت علیه بشریت خوانده است. وی از سازمان ملل متحد خواسته است تا از حقوق کودکان دفاع کرده و ترکیه را در برابر این اقدامات پاسخگو کند.

وضعیت آموزشی در مناطق خودگردان دمکراتیک شمال و شرق سوریه - روژآوا نیازمند توجه فوری جامعه بین‌المللی است. با توجه به شرایط بحرانی موجود، تقویت حمایت‌های انسان‌دوستانه و اجرای برنامه‌های آموزشی اضطراری برای تضمین آینده کودکان این مناطق ضروری به نظر می‌رسد.

برو بە دکمە بالا