گلرخ ایرایی زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین با انتشار نامەای به مناسبت چهاردهمین سالگرد اعدام فرزاد کمانگر و رفقایش، یاد آن جانباختگان راه آزادی را گرامی داشت. او در نامە خود با یادآوری برخی از پیام‌های فرزاد کمانگر در ایام زندان، نوشته است: "گفته بودی قوی بمانیم؛ ایستاده‌ایم و می‌جنگیم."

در نامە گلرخ ایرایی کە روز چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت(۸ مه)، در حساب کاربردی منسوب بە این زندانی سیاسی در پلتفرم‌های فضای مجازی منتشر شدە، آمدە است: «گفته بودی قوی بمانیم با امید به آزادی، رهایی و نجات جان عزیزان محکوم به اعدام‌مان از چوبه‌های دار، ایستاده‌ایم و برای آزادی برابری و عدالت می‌جنگیم".

متن نامه گلرخ ایرایی را در ادامه می‌خوانید:

گفته بودی قوی بمانیم. به شعر، به آواز، به لیلاهایمان و به رویاهایمان پشت نکنیم. امروز ۱۷ سال و ۸ ماه و ۲۲ روز از بازداشت و ۱۴ سال تمام از اعدام‌ات گذشت. فکر می‌کنم به تو که هنوز با نام فرزاد کمانگر معلم آزاده یادت میکنیم فکر می‌کنم.

به ۲۸ مرداد ۱۳۸۵ به لحظه دستگیری‌ات در حالی که برای پیگیری درمان بیماری برادرت به تهران رفته بودی به ۱۳۶۰ روز تحمل حبس و شکنجه ات در زندانهای جمهوری اسلامی به بی‌دادگاهی چند دقیقه‌ای که به اعدام محکوم‌ات کرد فکر می‌کنم.

به ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹ به روزی که پس از طی روند پر نقص قضائی مخفیانه و بدون اطلاع وکیل و خانواده در محوطه پارکینگ زندان اوین جایی حوالی ما در بند زنان همراه با علی حیدریان شیرین علم هولی فرهاد وکیلی و مهدی اسلامیان بر دارتان کشیدند فکر می‌کنم.

به ناپدیدسازی قهریتان به پنهان بودن محل دفن و مشخص نبودن سرنوشت پیکرهایتان ۱۴ سال پس از اعدام‌تان فکر می‌کنم.

به دایه سلطنه رضایی مادر دادخواه‌ات که وقتی به او گفتند «محل دفن پسرت فرزاد کمانگر مشخص نیست گفت «فرزاد قبر ندارد اما تا ابد در دل تمام آزادی خواهان مدفون است فکر می‌کنم، به او که گفت چرا می‌گویید مادران عزادار، ما مادران سرافرازیم فکر می‌کنم.

به مادر سرافرازت فکر می‌کنم که گفت: فرزاد را بهار از من گرفتند ولی هر بهار به میان مردم بر می‌گردد مردم هم باید جلوی ظلم‌ها و ستم‌ها بایستند.

گفته بودی قوی بمانیم با امید به آزادی رهایی و نجات جان عزیزان محکوم به اعدام‌مان از چوبه‌های دار، ایستاده‌ایم و برای آزادی برابری و عدالت می‌جنگیم

گلرخ ایرایی

اردیبهشت ۱۴۰۳

بند زنان زندان اوین