سورگل شیخو نویسنده هفتە نامه کوردی "خوبون" چاپ شهر "آمد" با نگارش مطلبی تحلیلی به این نکته اشاره کرده که زنان برای اولین بار است که در جهان حول ژن، ژیان، ئازادی متحد می‌شوند.

او نوشته: "با فلسفه ژن، ژیان، ئازادی، دعوی زنان یکی می‌شود. در عین حال فلسفه جدیدی وارد زندگی زنان می‌شود. فلسفه‌ای که رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان به گیتی ارائه داده است، یک شعار معمولی نیست، بلکه یک فلسفەی حیات است که فرای اتحاد زنان، اجماعی میان ادیان، باورها، ملت‌ها و تنوعات هویتی و مذهبی در سطح جهانی ایجاد می‌کند."

سورگل شیخو این اتفاق را مژدەی قرن دانسته و می‌افزاید: "برافراشتن پلاکارد ژن ژیان ئازادی در هندوستان پیامی به جهان است. در بطن آن درخواست یک زندگی امن، آزاد، برابر و دموکراتیک وجود دارد. علیه خشونت، تجاوز، نژادپرستی، دین پرستی و جنسیت پرستی که در هر جای جهان علیه زنان جریان دارد.

نویسندەی خوبون این شعار را طلب اجرای عدالتی که گم شده است توصیف کرده و می‌افزاید "انتظارها از حکومت مرده‌اند. زنان به این قناعت رسیدەاند که دولتها و حکومت‌های فعلی برای آنها کاری انجام نخواهند داد و در زمینه داشتن امنیت در زندگی، امیدی به تغییر سیستم مردسالار و پیرسالار ندارند."

او به حرکت جهانی آزادی زنان اشاره کرده و نوشته: "زنانی که از شیشه بیرون آمده اند را دیگر نمی‌توان کنترل کرد. آنها مانند پروانەهای رنگارنگ می‌گردند. زنان به این نتیجه رسیدند که انتظار از حکومت، مرگ است! آنها به‌رغم اینکه به مخاطرات خیزش آگاه بودند و می‌دانستند با چه اقدامات ضد انسانی مواجه خواهند شد، برای ایجاد تحول برخاستند. قیام و تظاهرات‌های امروز زنان، نتیجه سرکوب عواطف، توانایی و حرف زنان در سالهای متمادی است."