در چند هفتە گذشتە اعتصابات و اعتراضات سراسری پرستاران در ایران یک بحران گسترده و فراگیر تبدیل شدە است. در تازەترین مورد از این اعتراضات، روز شنبە دهم شهریور پرستاران و پرسنل ۱۱۵ اورژانس اصفهان در اعتراض پایین‌بودن حقوق و دستمزدها و مشکلات معیشتی، در مقابل دانشگاه علوم تجمع کردند.
اعتراضات پرستاران که در دهه‌های اخیر بی‌سابقه بوده، نظام درمانی کشور را به شدت تحت تأثیر قرار داده و خدمات درمانی به شدت مختل کرد.
پرستاران اعتصابی ۱۵ مطالبه اصلی را مطرح کرده‌اند که مهمترین آن‌ها به شرح زیر است:
- تغییر در روش اجرای قانون تعرفه‌گذاری پرستاری: پرستاران معترض معتقدند که این قانون به شکلی نامطلوب و ناکارآمد اجرا می‌شود. آن‌ها خواهان اصلاح این قانون به گونه‌ای هستند که دریافتی هر پرسنل پرستاری حداقل ۴ برابر دریافتی کنونی باشد.
- توقف برخوردهای امنیتی با اعتصاب‌کنندگان: یکی از مطالبات مهم پرستاران، توقف هرگونه تعقیب و برخورد امنیتی با پرستارانی است که در این اعتصابات شرکت کرده‌اند.
- بهبود شرایط کاری و منطقی کردن ساعات کار: پرستاران خواستار کاهش ساعات کاری به حدی منطقی هستند که سلامت و کارایی آن‌ها حفظ شود.
- استخدام پرستاران جدید: کمبود پرستار در مراکز درمانی یکی از مشکلات اساسی است و پرستاران معترض خواهان استخدام نیروی جدید برای کاهش فشار کاری هستند.
- توقف اضافه‌کاری اجباری: یکی دیگر از مطالبات کلیدی پرستاران، پایان دادن به اضافه‌کاری اجباری است که بار سنگینی بر دوش آن‌ها گذاشته است.
اعتصابات و اعتراضات پرستاران ۲۰ شهر و ۵۰ بیمارستان مختلف در سراسر ایران را فراگرفت. این اعتصابات در یک قرن گذشته بی‌سابقه بوده و نشان‌دهنده نارضایتی عمیق پرستاران از شرایط کاری و اقتصادی‌شان است.
این اعتصابات نه تنها سیستم درمانی کشور را با چالش‌های جدی مواجه کرده، بلکه حمایت‌های گسترده‌ای از سوی تشکل‌های کارگری و جامعه مدنی را نیز به همراه داشته است.
افزایش همبستگی میان گروه‌های مختلف اجتماعی، می‌تواند به تقویت و گسترش این اعتراضات منجر شود و فشار بیشتری بر دولت و نهادهای مسئول برای پاسخگویی به مطالبات پرستاران وارد کند.
عدم رسیدگی به موقع به این مطالبات می‌تواند نه تنها موجب طولانی‌تر شدن اعتصابات شود، بلکه به تشدید بحران در سیستم بهداشتی و افزایش نارضایتی عمومی منجر گردد.