خبر

جنگ فراموش‌شده سودان؛ بحرانی مرگبارتر از غزه و اوکراین

جلد این هفته هفتەنامە اکونومیست به جنگ فاجعه‌بار سودان اختصاص دارد؛ جنگی که توجه بسیار کمتری نسبت به درگیری‌های غزه و اوکراین به خود جلب کرده، در حالی که از هر دو مرگبارتر بوده است.

تاکنون بیش از ۱۰ میلیون نفر از مردم سودان ناچار به ترک خانه‌های خود شده‌اند. برخی برآوردها نشان می‌دهد که ممکن است تا پایان سال جاری ۲.۵ میلیون غیرنظامی بر اثر قحطی جان خود را از دست بدهند.

هرچند هیچ قدرتی به آسانی نمی‌تواند سومین کشور بزرگ آفریقا را احیا کند، اما به عقیده اکونومیست، از هم‌اکنون می‌توان جان میلیون‌ها نفر را نجات داد و از وقوع پس‌لرزه‌های ژئوپلیتیکی فاجعه‌بار این جنگ جلوگیری کرد.

گزارش مفصل اکونومیست از وضعیت داخلی سودان نشان می‌دهد که این کشور به مرز بحران انسانی رسیده و به یک بمب ساعتی ژئوپلیتیکی تبدیل شده است. اندازه و موقعیت استراتژیک سودان، آن را به منبعی برای بی‌ثباتی در فراتر از مرزهای خود تبدیل کرده است.

کشورهای خاورمیانه و روسیه بدون ترس از مجازات از طرف‌های درگیر حمایت می‌کنند. در حالی که غرب نسبت به این بحران غافل مانده و سازمان ملل نیز از این روند کنار گذاشته شده است. جنگ سودان کشورهای همسایه را بی‌ثبات کرده و موجی از پناهجویان را به سوی اروپا به حرکت درآورده است.

سودان با داشتن حدود ۸۰۰ کیلومتر خط ساحلی در دریای سرخ، هرگونه آسیب احتمالی به این منطقه را بە تهدیدی برای کانال سوئز، یکی از شریان‌های کلیدی تجارت جهانی، تبدیل کرده است.

دو طرف اصلی این جنگ، ارتش سودان و شبه‌نظامیان موسوم به نیروهای پشتیبانی سریع (RSF) هستند.

هیچ‌یک از طرفین اهداف ایدئولوژیک یا هویت قومی مشترکی ندارند و هر دو توسط جنگ‌سالارانی بی‌پروا رهبری می‌شوند که تنها به دنبال کنترل دولت و منابع آن هستند.

به عقیده اکونومیست، قدرت‌های خارجی به این جنگ دامن می‌زنند. امارات متحده عربی تسلیحات و پهپادها را برای RSF تأمین می‌کند. ایران و مصر از ارتش سودان حمایت می‌کنند و روسیه نیز با پشتیبانی از هر دو طرف و استقرار ارتش خصوصی واگنر، نقش پررنگی در این بحران ایفا می‌کند.

عربستان سعودی، ترکیه و قطر نیز برای نفوذ در سودان با یکدیگر رقابت می‌کنند، هرچند اهداف آن‌ها متفاوت است.

پس از بیش از ۵۰۰ روز نبرد بی‌رحمانه، بازسازی سودان ده‌ها سال زمان خواهد برد. با این حال، اکونومیست معتقد است که اگر اراده جهانی بر این هدف متمرکز شود، می‌توان جان میلیون‌ها نفر را نجات داد و از وقوع پس‌لرزه‌های ژئوپلیتیکی فاجعه‌بار جلوگیری کرد.

برو بە دکمە بالا