در آستانه ۲۵ نوامبر، کژار با انتشار اعلامیه‌ای به گسترش روزافزون جنگ جهانی سوم اشاره کرده و نوشته بزرگ‌ترین قربانی تاثیرات و تخریبات آتش جنگی که دامن منطقه و جهان را فراگرفته است، زنان هستند.

جنگی که در جریان است را کژار جنگ خلق‌ها و زنان نمی‌داند و می‌گوید:"در یک سال گذشته، وضعیت زنان در جنگ‌های منفعت‌طلبانه‌ی دولت-ملت‌های خاورمیانه از جمله ایران، روز به روز حادتر شده و مسائل و مشکلات‌شان نیز، عمیق‌تر."

این اعلامیه به تلاش حاکمیت ایران برای دوری گزیدن از جنگ مستقیم برای به خطر نیفتادن موقعیتش اشاره کرده و می‌افزاید "این درحالی است که در داخل،‌ در برابر جامعه و بالاخص زنان پیشاهنگ در زندان‌ها، اعلان جنگ نموده است. "

کژار با بیان آنکه جمهموری اسلامی در بن بستی سیاسی قرار گرفته است و در منجلاب سیاست‌های جنسیت‌گرایانه و ملی‌گرایانه‌اش، دست و پا می‌زند، می‌گوید "آنچه که وضعیت جامعه را بهبود می‌بخشد، نه گسترش جنگ در فرامرزها و سرکوب داخلی و سرپوش نهادن به این وضعیت است، بلکه به رسمیت‌شناختن اراده،‌هویت و مطالبات جامعه است."

جامعه زنان آزاد شرق کردستان، صدور احکام اعدام برای زنان پیشاهنگی همچون پخشان عزیزی و وریشه مرادی را به معنای انتقام گرفتن از انقلاب «ژن ژیان آزادی» و سرکوب اراده‌ی آزادیخواهانه‌ی جامعه می‌داند.

کژار با بیان آنکه زندان به سنگر مقاومت و مبارزه مبدل شده است، به مقاومت ١٧ ساله زینب جلالیان و ایستادگی وریشه مرادی و پخشان عزیزی در زندان اوین پرداخته و می‌افزاید "نامه‌ها و عملکرد هر کدام از این زنان مبارز،‌ دربرگیرنده‌ی فلسفه‌ی ژن ژیان آزادی است که بیش از ۵۰ سال است سراسر کوردستان و جهان را فرا گرفته است. رهبر این فکر و فلسفه«رهبر عبدالله اوجالان» بیش از ۲۶ سال است که در انزوای شدید در جزیره‌ی امرالی زندانی است. اینان ادامه‌ دهنده‌ی راه شیرین علم هولی هستند،‌ همان زن مبارزی که با تکیه بر فلسفه‌ی آپویی، در راه رسیدن به آزادی جان داد،‌ اما سربلندانه زیست."

این اعلامیه تصریح می‌کند "هریک از پخشان عزیزی و وریشه مرادی به صدای میلیون‌ها زنی مبدل شدند که در اوج ستم‌دیدگی،‌ آرزوی رسیدن به آزادی را در سر می پرورانند. مقاومت آنان برای آزادی جامعه است، از همینرو لازم است که تمام آزادیخواهان به صدای آنان مبدل شوند."

کژار به لرزیده شدن پایەهای حاکمیت ایران توسط زنان جلب توجه کرده و می‌گوید "نمونه‌ی اخیر عملکرد آهو دریایی و اعتراضش در برابر سیاست‌های زن ستیز این حاکمیت است. هر چند که نهادهای وابسته‌ به دولت، برای عدم سلامت او،‌ بهانه ها آوردند،‌ اما دراصل آهو، ذهنیت پوسیده‌ این حاکمیت را به همگان نشان داد."

جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان در اعلامیه خود ضمن محکومیت همه‌ سیاست‌های زن‌ستیزانه‌ حاکمیت ایران، خطاب به آزادیخواهان،‌ فعالین سیاسی- اجتماعی و مدنی،‌ تشکل‌ها و گروه‌های مختلف وتمام آزادیخواهان نکاتی را بیان داشته است.

نخست آنکه "انقلاب ژن ژیان آزادی ادامه دارد و زنان پیشاهنگ این بار زندان را به سنگر مبارزه مبدل کرده‌اند، ‌صدای رادیکال زنان مبارز و رادیکال زندان که پیام انقلاب ژن ژیان آزادی را به گوش جهانیان رساندند باشیم."

کژار با بیان آنکه صدور حکم اعدام، یکی از غیر انسانی‌ترین سیاست‌های حاکمیت ایران است و گسترش اعدام‌ها پس از انقلاب ژن ژیان آزادی به معنای انتقام از پیشاهنگان این انقلاب بوده است، می‌خواهد "برای پایان بخشیدن به این سیاست غیرانسانی، باید همصدا عمل نماییم."

اعلامیه ٢٥ نوامبر می‌افزاید "حاکمیت سعی دارد با سیاست سازش در خارج از مرزها و سرکوب در داخل، به بقای خود بیفزاید، نگذاریم که با تداوم چنین سیاستی معضلات و مشکلات واقعی جامعه، به حاشیه رانده شوند."

کژار معتقد است که سیاست‌های جنسیت‌گرایانه‌ی جمهوری اسلامی، بسیار هدفمند و سیستماتیک صورت گرفته و در برابر آن به فعالیت‌های سیستماتیک و سازمان‌یافته نیاز داریم.

با توجه به اینکه حملات رژیم به جامعه، تمام تفاوتمندی‌های ملی-مذهبی را در برگرفته ‌است، جامعه زنان آزاد شرق کوردستان، ایجاد و اتحاد پلتفر‌م‌ها و گروه‌های دموکراتیک و انقلابی خلق‌ها و زنان را امری ضروری می‌داند.

کژار با بیان آنکه روز مبارزه با خشونت علیه زنان تنها به ۲۵ نوامبر ختم و خلاصه نمی‌شود و تا زمانی که این حاکمیت به سیاست‌های خویش ادامه دهد، هر روز ۲۵ نوامبر است، می‌گوید "در برابر رژیمی که اراده‌ و هویت زنان را به رسمیت نمی شناسد، لازم است به حمایت و دفاع از یکدیگر بپردازیم و همانطور که رفیق‌مان وریشه مرادی در نامه‌اش به آن اشاره نمود به جای لعنت به تاریکی،‌ شمعی بیافروزیم."