خلق کارن یکی از خلق‌های ساکن میانمار است که اکثریت آنها در مناطق شرقی این کشور، به‌ویژه در ایالت کارن، زندگی می‌کنند.

با استقلال میانمار از بریتانیا در سال ۱۹۴۸، خلق کارن به دنبال حقوق برابر، خودمختاری و در برخی مواقع استقلال کامل بودند. ابتدا به آنها وعده خودگردانی در فدراسیون برمه داده شد با گزینه‌ای برای استقلال پس از ۱۰ سال، اما به دلیل جنگ‌های داخلی بعدی و نادیده گرفتن خواستەهای کارن‌ها از سوی حکومت مرکزی، این مهم محقق نشد.

پس از آن کارن‌ها برای تحقق اهداف خود سازمان سیاسی اتحادیه ملی کارن (KNU) را تأسیس کردند. ارتش آزادیبخش ملی کارن (KNLA) بعنوان شاخه نظامی این سازمان سیاسی، برای تعیین سرنوشت مردم کارن در میانمار و برای صلح و اتحاد علیه حکومت دیکتاتوری نظامیان حاکم بر این کشور، اعلام موجودیت کرد.

ارتش آزادیبخش ملی کارن از دهه ۱۹۴۰ درگیر مبارزات مسلحانه با حکومت مرکزی میانمار برای ایجاد یک کشور فدرال و خودمختاری کارن‌هاست.

یکی از اهداف این ارتش مقابله با سرکوب نظامی و خشونت‌های ارتش میانمار یا تامادو (Tatmadaw) علیه اقلیت‌ها به خصوص کارن‌ها در میانمار است. این در حالی است که ارتش میانمار نیز به طور مداوم عملیات‌های نظامی گسترده‌ای علیه ارتش آزادیبخش ملی کارن و غیرنظامیان کارن انجام داده است که منجر به آوارگی هزاران نفر شده است.

ارتش آزادیبخش ملی کارن همچنین از مبارزات گسترده‌تر برای دموکراسی در میانمار حمایت می‌کند و در سال‌های اخیر با گروه‌های دموکراسی‌خواه همکاری کرده است.

این ارتش از چندین بریگاد (لشکر) تشکیل شده که در مناطق مختلف ایالت کارن و مناطق همجوار آن فعالیت می‌کنند. ارتش آزادیبخش ملی کارن به‌طور سنتی از جنگ چریکی برای مقابله با تامادو(ارتش میانمار) استفاده کرده است و تاکنون توانسته کنترل بخش‌هایی از مناطق مرزی میانمار-تایلند را حفظ کند. آنها همچنین پایگاه‌هایی در مناطق مرزی با تایلند دارند و از حمایت برخی از جوامع کارن در این مناطق بهره‌مندند.

با وجود منابع و پشتیبانی محدود، ارتش آزادیبخش ملی کارن در به دست آوردن تسلیحات برای مبارزه علیه حکومت نظامی‌ها تا حدودی موفق بوده است.

این ارتش با بهره‌گیری از تکنیک‌های جدید روز دنیا همچون تکنیک چاپ سه بعدی (3D printing) در تلاش برای تأمین سلاح‌های خود است. آنها همچنین با استفاده از تاکتیک‌های جنگی گریلایی و کمین‌گذاری در مسیرهای تجاری حکومت نظامیان حاکم بر میانمار، بسیاری از نیازمندی‌های خود را تامین می‌کنند.

تعداد نیروهای ارتش ملی آزادیبخش کارن از زمان تشکیل آن در سال ۱۹۴۹ تا به امروز متفاوت بوده است. بر اساس گزارش‌های منتشر شده در سال ۲۰۲۱، ارتش آزادیبخش ملی کارن دارای ۱۵ هزار نیروی نظامی است.

در سال ۲۰۱۲، اتحادیه ملی کارن (KNU)، توافق‌نامه آتش‌بس با دولت میانمار را امضاء کرد، اما با وجود این، درگیری‌ها همچنان ادامه دارد. ارتش آزادیبخش ملی کارن می‌گوید نسبت به نیت واقعی دولت میانمار مشکوک است و اظهار داشته است که ارتش میانمار به این توافق‌نامه‌ها پایبند نیست.

از زمان کودتای نظامی میانمار در فوریه ۲۰۲۱، ارتش آزادیبخش ملی کارن (KNLA) به طور علنی حمایت خود را از جنبش دموکراسی‌خواهی اعلام کرده و حملات خود علیه ارتش میانمار را به شکل قابل توجهی افزایش داده است.

در حالیکه بسیاری از مردم کارن به دلیل خشونت‌های اعمال شده از جانب حکومت نظامی میانمار و ارتش این کشور به تایلند پناهنده شده‌اند، ارتش آزادیبخش ملی کارن برای حفظ مناطق تحت کنترل خود مبارزه می‌کند.